Gisteren is mijn schoonbroer Luk De Muynck (de echtgenoot van mijn enige zus Katrien), omringd door zijn geliefden, op amper 62-jarige leeftijd overleden in het Gentse Sint-Lukasziekenhuis. Hij werd daar 18 dagen geleden onverwacht opgenomen. Hij voerde een intense, maar uiteindelijk korte strijd die hij nooit kon winnen.
Het voelt voor mij zeer onwezenlijk aan. We kenden elkaar al heel lang: hij was 18, ik 16. Wij waren immers beiden lid van de Hansbeekse Chiro (hij zat toen al in de leiding), hij leerde mij mijn eerste (en ook laatste) akkoorden op gitaar, hij werd verliefd op mijn zus en huwde haar, we hielden van dezelfde muziek, we studeerden dezelfde richting op dezelfde hogeschool (we studeerden af met 2 jaar verschil), we oefenden aanvankelijk hetzelfde beroep uit (onderwijs), ook tussen onze huwelijken zat 2 jaar verschil, we waren ruim 15 jaar naaste buren, we zagen onze kinderen samen opgroeien.
Hij heeft helaas niet lang van zijn pensioen kunnen genieten. Zijn gezondhedi slabakte al een tijdje, maar niemand had dit zien aankomen.
De uitvaartplechtigheid is op zaterdag 13 oktober om 10u00 in het Uitvaartcentrum De Wulf.
Vlaams Belang Deinze en Nevele 